Όταν άρχισα να διαβάζω τις αληθινές ιστορίες του Citynow σε πολλές από αυτές βρήκα τον εαυτό μου μέσα, με τους ίδιους πόνους, τις ίδιες προδοσίες, τα ίδια λάθη και τις ίδιες αμαρτίες. Τα έχω περάσει όλα αυτά ή κάποια από αυτά και μου ήρθαν ξανά στη μνήμη μου! Για αυτό και αποφάσισα να γράψω κι εγώ κάτι αν και δεν πρόκειται για μία τέτοια ιστορία.
Εγώ θα σας πω για την ιστορία αγάπης! Αυτή την λέξη την αγάπη που δεν έχουμε μάθει ακόμα το νόημά της. Τις προδοσίες τις έχουμε ζήσει όλοι σε αυτή τη ζωή και ίσως και να τις ξαναζήσουμε για όσο αναπνέουμε και υπάρχουμε σε αυτή την πλάση.
Αλλά την αγάπη; Εγώ την ένιωσα και τη νιώθω! Δεν θα μπω καν στη διαδικασία να σας πω εάν την νιώθει και το άλλο πρόσωπο που αγαπώ! Εμένα με νοιάζει που εγώ μπορώ και αγαπώ! Και αγαπώ αυτό το πλάσμα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου! Και νιώθω περηφάνια που μπορώ να βιώσω ένα τόσο σπάνιο συναίσθημα.
Λάθη; Πολλά! Κακοί χειρισμοί; Άλλοι τόσοι! Αλλά έμαθα! Όταν αγαπάς κάποιον δεν τον φυλακίζεις. Δεν του βάζεις στεγανά! Τον αφήνεις ελεύθερο! Κι αν εκείνος επιλέξει αυτή την ελευθερία του να στη χαρίσει, τότε μιλάμε για αμοιβαία αγάπη! Για μία δίδυμη φλόγα! Για καρμικό δέσιμο! Αλλά αφήνεις ελεύθερο το άλλο πλάσμα και το αφήνεις να αποφασίσει.
Έμαθα όλα αυτά τα χρόνια ότι δεν θέλω να αλλάξω τον τρόπο που ερωτεύομαι. Και ερωτεύομαι και αγαπάω άσχημα! Πέφτω με τα μούτρα, αλλά έτσι πρέπει! Πουτάνα όλα που λέει και η Μαρία Σολωμού. Αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα!
Ας φωνάζουν οι τριγύρω, φίλοι, συγγενείς, παρατρεχάμενοι να προσέχεις. Να προσέχω τι; Ξέρουν αυτοί πώς νιώθει μέσα στα σωθικά μου, η ψυχή μου; Ξέρουν; Όχι, οπότε και δεν ακούω κανέναν. Θα είναι δίπλα μου ακόμα και όταν φάω τα μούτρα μου και τα έχω φάει πολλές φορές. Αλλιώς εάν δεν είναι δεν υπήρχε λόγος να λέγονται φίλοι μου. Ευτυχώς με αφήνουν ελεύθερο να το ζήσω και όπου με βγάλει για αυτό και τους αγαπώ!
Η αγάπη είναι το πιο σπουδαίο δημιούργημα! Τίποτα δεν μπορεί να την επισκιάσει. Ο τρόπος που λαχταράς το τηλεφώνημα του άλλου, ένα μήνυμα, ο τρόπος που τον κοιτάς μέσα στα μάτια. Ο τρόπος που νιώθεις όταν σε αγγίζει. Ο φόβος όταν νιώθεις ότι μπορεί να μην είναι καλά και εσυ δεν είσαι κοντά του. Οι τύψεις όταν εσύ κάποιες φορές να τον έχεις κάνει να νιώσει άσχημα ή φοβικά. Ο τρόπος που κοιτάς το σπίτι και σκέφτεσαι εκεί θα ήθελε το ταίρι μου να μπει ο καναπές. Ο τρόπος που μπαίνεις μέσα στο σπίτι με τα παπούτσια και σκέφτεσαι πως το ταίρι σου θα σε έκραζε για να βάλεις παντόφλες. Ο τρόπος που τον θαυμάζεις και η λύπη γιατί η ζωή δεν του έδωσε απλόχερα κάποια πράγματα που άξιζε. Ο τρόπος που σκέφτεσαι πώς να είσαι στο πλευρό του βράχος αληθινός για να πραγματοποιήσει και εκείνος τα δικά του όνειρα.
Όλα αυτά είναι αγάπη! Και όταν ακόμα υπάρχουν καυγάδες, άσχημοι κάποιοι, απομακρύνσεις και οτιδήποτε άλλο τέτοιο άσχημο, όταν κοπάσει η σκόνη πρέπει να σκέφτεσαι. Αγαπάς αυτό το πλάσμα με τα καλά του και με τα κακά του! Και τότε εγώ απαντώ ένα μεγάλο ναι! Το άλλο άτομο δεν ξέρω τι απαντά! Αλλά εγώ δεν πρόκειται να προδώσω αυτό το τεράστιο δώρο της αγάπης για να το παίξω σκληρός, αδυσώπητος ή και καλά τάχα έχω προχωρήσει.
Όποιος κάνει τέτοια παιχνίδια με γεια του και χαρά του, αλλά εγώ που έμαθα τι είναι αγάπη δεν θα την εξευτελίσω έτσι! Θα την καμαρώνω, θα την προστατεύω κι αν δεν έχει ανταπόκριση δεν πειράζει! Μην σκέφτεστε τον πόνο! Να σκέφτεστε ότι είστε τυχεροί γιατί το ζήσατε, το νιώσατε αυτό το συναίσθημα. Δεν μπορούν όλοι. Αλλά εγώ μπόρεσα και εξακολουθώ και μπορώ! Γιατί αγαπώ! Αγαπώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου! Και δεν θα σταματήσω ποτέ!
