Η Ανάσταση είναι απόψε και όλοι χαίρονται, πυροτεχνήματα σκάνε στον ουρανό, οικογένειες σμίγουν, άνθρωποι φιλιούνται και όλα μοιάζουν υπέροχα και γιορτινά!
Συγγνώμη που θα σας το χαλάσω, αλλά τα πράγματα είναι πολύ πολύ διαφορετικά! Απόψε δεν έχουμε Ανάσταση! Γιατί δεν πληρούμε καμία από τις προϋποθέσεις για να έχουμε Ανάσταση. Ή σχεδον καμία από σχεδόν κανέναν από εμάς!
Σε αυτή τη θαυματουργή διαδικασία, ο άνθρωπος βγαίνει μέσα από τα σκοτάδια του Άδη, ξανά στον ουρανό, ξανά στο φως! Η ψυχή του είναι ήρεμη, μακριά από το έρεβος, μακριά από άσχημες σκέψεις, μακριά από όλα εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα. Και τότε ακριβώς είναι που συναντά το φως, τη γαλήνη, την ηρεμία, την ψυχική ανάταση!
Ποιος από όλους εσάς άραγε τα νιώθει αυτά; Θα σας απαντήσω εγώ! Σχεδόν κανείς! Όλοι είναι βυθισμένοι στις ζωές τους, στην καλοπέρασή τους, στην δήθεν ευτυχία τους που προσπαθούν να μας πείσουν για αυτή μέσα από stories στα social media!
Πώς η ψυχή ενός ανθρώπου μπορεί να είναι γαλήνια, όταν για παράδειγμα έχει αδιαφορήσει για τον συνάνθρωπό του; Πώς έρχεται αυτό το φως από ανθρώπους που είναι γεμάτοι σκοτάδια; Πώς θα αναστηθούν όταν προηγουμένως έχουν προδώσει και έχουν διαλύσει έναν άνθρωπο που τους πρόσφερε αγάπη; Πώς θα σωθεί η ψυχή τους, όταν ξέρουν ότι τριγύρω τους υπάρχει δυστυχία και απελπισία, αλλά δεν έχουν κάνει το παραμικρό για να σώσουν έστω έναν άνθρωπο;
Μην γελιόμαστε! Οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτούν μόνο την πάρτη τους! Να καλύψουν τη δική τους αυταρέσκεια και ματαιοδοξία και σφυρίζουν αδιάφορα για το τι συμβαίνει δίπλα τους. Πώς λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι τιμούν απόψε την Ανάσταση του Ιησού Χριστού (είτε πιστεύει κάποιος είτε όχι) όταν αυτός έδωσε τα πάντα για εμάς, αλλά εμείς δεν δίνουμε τίποτα στον πλησίον μας;
Η μεταφορική Ανάσταση ενός ανθρώπου έρχεται μέσα από την ψυχή του! Οταν αυτή είναι καθαρή όμως! Και δεν καθαρίζει με βόλτες, τραπεζώματα, stories και πυροτεχνήματα. Δυστυχώς για τους περισσότερους εκεί έξω αυτή η διαδικασία της κάθαρσης προϋποθέτει μία μεγάλη βουτιά στα έγκατα της ψυχής μας. Εκεί πρέπει να βρούμε τι συμβαίνει! Εκει να αναδείξουμε τα ωραία στοιχεία που έχει ο καθένας από εμάς και να παλέψει με τους δαίμονες που θα βρεί εκεί μέσα. Γιατί όλοι έχουμε δαίμονες. Το θέμα είναι πόσο τους επιτρέπουμε να βγαίνουν έξω και να διαλύουν τους άλλους!
Και για να σας αποδείξω ότι απόψε δεν έχουμε Ανάσταση ας σκεφτείτε κάτι. Ένας άνθρωπος σας στεναχώρησε και σας πλήγωσε! Τον έχετε συγχωρεσει; Και πόσο πραγματικά τον έχετε συγχωρέσει! Αυτή η πάλη με αυτό τον δαίμονα να συγχωρέσεις κάποιον που σε στραπατσάρισε εάν σε βγάλει νικητή, τότε ναι μπορείς να μιλήσεις για ανάσταση της ψυχής σου. Εάν όμως γίνεις ένα με τον θήτη σου τότε δεν υπάρχει καμία σωτηρία.
Η αγάπη στη διαδικασία της Ανάστασης είναι ο θεμέλιος λίθος. Και αυτή την έχουμε ξεχάσει για τα καλά! Έχουμε μόνο κάποιες εκφράσεις αγάπης που είναι οι περισσότερες πλασματικές. Σπάνια βρίσκεις κάποιον να αγαπάει τον άλλον πραγματικά! Με ανιδιοτέλεια! Έτοιμος να θυσιάσει τον ίδιο για τον άλλον! Αντί για την αγάπη όμως τι κυριαρχεί! Το φιλί, αλλά το φιλί εκείνου που προδίδει. Μόνο σε αυτό είμαστε εξαιρετικοί μέχρι στιγμής τουλάχιστον! Στο φιλί που προδίσει. Στην αγάπη που εξυψώνει και ανασταίνει είμαστε οι περισσότεροι μεταξεταστέοι.
Εύχομαι όλη αυτή η συνθήκη που περιγράφω σύντομα να αλλάξει αν και είμαι απαισιόδοξος. Τότε μόνο θα μπορούμε να μιλάμε για Ανάσταση! Για τίμια Ανάσταση! Και όχι fake!
O Χριστός Ανέστη λοιπόν, εμείς όχι!
