Μετά την επιτυχή της πορεία στο Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη, η παράσταση επιστρέφει στην Αθήνα για 10 μόνο παραστάσεις στο Θέατρο Αλκμήνη κάθε Σάββατο και Κυριακή από 2 έως 31 Μαρτίου.
Η Θεατρική Ομάδα "Συντεταγμένοι" παρουσιάζει τον Μιχαήλ Δουκάκη στην ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία του Ιάκωβου Καμπανέλλη “Ο Επικήδειος”
Υπόθεση
Ένας ηλικιωμένος συγγραφέας, γυρνώντας από την κηδεία ενός καταξιωμένου συναδέλφου του και αγωνιώντας για τη δική του καταξίωση έστω και μετά θάνατον, τηλεφωνεί στον φίλο του και συνάδελφό του προσπαθώντας να τον πείσει να γράψουν τον Επικήδειο ο ένας του άλλου…
Ταυτότητα παράστασης
«Ο Επικήδειος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη
Ερμηνεία: Μιχαήλ Δουκάκης
Σκηνοθεσία: Τατιάνα Σκανάτοβιτς
Μουσική επιμέλεια/Φωτισμοί: Βαγγέλης Σαγρής
Μακιγιάζ: Ναϊάδα Σαγρή
Video & audio editing: Andy Dhima
Photo: Helen Paroglou
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού – angienomiku@gmail.com
Διάρκεια: 75΄ χωρίς διάλειμμα.
Μέρες & Ώρες παραστάσεων : κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 21:15
Για 10 μόνο παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή από 2 έως 31/3/2024, στις 21:15.
Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 12 ευρώ,
Φοιτητικό/ανέργων: 8 ευρώ
Προπώληση εισιτηρίων: Ταμείο στο Θέατρο Αλκμήνη, Τηλεφωνικές κρατήσεις στο 2103428650,
Ηλεκτρονικά στο : https://www.ticketservices.gr/event/o-epikhdeios-theatro-alkmini/
Λίγα λόγια για το έργο από τον ίδιο τον συγγραφέα
“Στον Επικήδειο, το άλλο πρόσωπο, αυτό που χωρίς να φαίνεται και να ακούγεται συνομιλεί με το επί σκηνής, με ενδιέφερε όσο και το επί σκηνής πρόσωπο που βλέπουμε και ακούμε. Χωρίς να είναι παρών, ο θεατής θα έπρεπε σιγά-σιγά να αρχίσει να τον φαντάζεται, να τον γνωρίζει, ακόμα και να μαντεύει και τις αντιδράσεις του.
Αυτό φυσικά σημαίνει ότι πρώτος εγώ έπρεπε να ξέρω εξίσου καλά με τον επί σκηνής χαρακτήρα και τον αφανή συνομιλητή του. Ουσιαστικά δηλαδή πρόκειται για ένα διάλογο όπου αφαιρέθηκε ένας από τους δύο «λόγους».
Για να αποκαλυφθούν και οι δύο μέσα από την οικονομία του ενός. Ποια η διαφορά; Τεράστια θα ’λεγα. Τόση που σαν συνήθη διάλογο αυτό το μονόπρακτο δε θα μού ’κανε κανένα κέφι να το γράψω. Αυτή δα είναι και η μαγεία ενός μονολόγου, αυτή η μοναξιά του ενός προσώπου επί σκηνής, μοναξιά που ρευστοποιεί τα συγκεκριμένα του περίγυρου σε ύλη φαντασίας, ονείρου, σκέψης, δίνοντάς τους έτσι μιαν παραπανιστή σημασία και άπλα.”
Τσέκαρε κι αυτά:
