Η Κρήτη διαθέτει σπουδαία τοπικά πιάτα και ένα από αυτά είναι το ξακουστό Μαγκίρι ή Μανγγίρη, το οποίο κατέχει ξεχωριστή θέση στην λεγόμενη κρητική γαστρονομία!
Το όνομά του εικάζεται ότι πάρθηκε από το οθωμανικό χάλκινο νόμισμα mangir, το οποίο είχε μηδαμινή αξία τότε.
Το μαγκίρι είναι ένα φρέσκο ζυμαρικό από αλεύρι και νερό και λίγη τσικουδιά, ειδικά όταν παρασκευάζεται στην Επαρχεία Αμαρίου όπου πάντα έχουν λίγη τσικουδιά μέσα σε όλες τις ζύμες.
To ζυμαρικό αυτό δεν είναι γνωστό τόσο για την ευκολία στην παρασκευή και τη νοστιμιά του, αλλά περισσότερο για τον τρόπο που το μαγείρεμά του και για το αποτέλεσμα το οποίο δεν το περιμένει κανένας βλέποντας το να γίνεται.
Παλαιότερα καταναλωνόταν από τις φτωχές κυρίως οικογένειες (φτωχές οικογένειες)και ήταν ένα φαγητό που παρέπεμπε στις εποχές της φτώχειας και της ανέχειας.
Είναι ένα ζυμαρικό -μια πολύ φαρδιά χυλοπίτα- που το κύριο χαρακτηριστικό του είναι το σχήμα του, που ήταν τετράγωνο, διαστάσεων 2Χ2 εκατοστών, περίπου. Η βασική του μορφή ήταν φρέσκο ζυμαρικό μέσα σε σούπα. Άλλες εκδοχές ήταν ένα μέρος του ζυμαρικού να τηγανιζόταν και να έπεφτε μετά κι αυτό στη σούπα, έτσι ώστε να υπάρχει αντίθεση του τραγανού με το μαλακό.
Τα βασικά συστατικά του είναι το αλεύρι και το νερό (αλεύρι και νερό), τα οποία υπήρχαν σε κάθε σπίτι και ήταν η “εύκολη” λύση για να χορτάσουν τα πεινασμένα στόματα. Αρκούσε να ανοίξεις φύλλο και να το βράσεις. Τρωγόταν με τριμμένο ανθότυρο και σκέτο τις περιόδους νηστείας, αλλά και σε γλυκιά παρασκευή με ζάχαρη και κανέλα.
Τσέκαρε κι αυτά:
