Οι Αληθινές ιστορίες έχουν κατακτήσει το δικό τους κοινό μέσα από το Citynow.gr και αυτή τη φορά ερχόμαστε με μία νέα από τους αναγνώστες του site.
Μέσα από μία εφαρμογή γνωριμιών, γνώρισα τον Παύλο! Από την πρώτη στιγμή άρεσε ο ένας στον άλλον, τα θέλω μας ταίριαζαν απόλυτα και γρήγορα αναπτύχθηκε αυτό που λέμε ενθουσιασμός.
Και οι δύο στην Αθήνα, αλλά εκείνος εκείνες τις ημέρες στο Κιλκίς όπου έχει το πατρικό του για τον αρραβώνα μιας ξαδέλφης του. Μετά από μία δύο ημέρες έντονης κουβέντας που γινόταν ολοένα και πιο ωραία, ζήτησα το τηλέφωνό του έτσι ώστε να ακούει και ο ένας τον άλλον.
Σε αυτό η απάντηση ήταν αρνητική με την αιτιολογία πως είναι εταιρικό το κινητό και απαγορεύεται να το χρησιμοποιεί σε ιδιωτικές υποθέσεις του παρά μόνο με άτομα και νούμερα που έχει ήδη δηλώσει στην εταιρεία στην οποία εργάζεται.
Παρά το γεγονός ότι λάτρευα τα όσα θέλαμε εγώ δεν ήθελα να συνεχίσω οποιαδήποτε επαφή χωρίς τηλέφωνο, θεωρώντας πως κάτι βρωμάει σε όλο αυτό! Του ζήτησα μάλιστα να μην με ενοχλήσει έως ότου αποκτήσει δικό του νούμερο και μπορεί να μου τηλεφωνήσει. Ο ίδιος έλεγε πως τις επόμενες δύο ημέρες θα επέστρεφε στην Αθήνα και θα έπαιρνε ένα κινητό και να κάνω λίγο υπομονή.
Μετά από πολλά παρακάλια και ενώ άρχισε να μου λέει το επώνυμό του, τα ονόματα των γονιών του, της αδελφής του κτλ άρχισαν να πείθομαι! Όχι απόλυτα φυσικά, αλλά σκεφτόμουν ας δώσω μία ευκαιρία και να μην τον αντιμετωπίζω με τέτοια αυστηρότητα.
Σε όλο αυτό το διάστημα ανταλλάζαμε φωτογραφίες, μιλάγαμε συνεχώς για τα πάντα και μάλιστα εκείνος έκανε και όνειρα για τη μεταξύ μας σχέση που θα δημιουργηθεί. Το βράδυ πριν έρθει υποτίθεται στην Αθήνα, είπε ο ένας στον άλλον καληνύχτα, σκεπτόμενοι πόσο ωραία θα περνούσαμε σε λίγες ώρες μαζί (Αληθινές ιστορίες).
Την επόμενη ημέρα περίμενα να φτάσει από το Κιλκίς στην Αθήνα γύρω στις 11:00. Στις 10:30 όμως έγινε το απίστευτο ή αυτό που πραγματικά έπρεπε να ξέρω ότι θα συμβεί. Το προφίλ του όπου μιλούσαμε είχε διαγραφεί. Είχαν μείνει μόνο τα λόγια και όσα λέγαμε κοντά στην εβδομάδα. Είχε σβήσει και τις φωτογραφίες που μου είχε στείλει.
Και αναρωτιέμαι μετά από όλο αυτό! Γιατί ένας άνθρωπος να κάνει κάτι τέτοιο; Ποια βαριά ψυχοπαθογένεια μπορεί να έχει σε όλη του τη ζωή; Τι κατάφερε να κοροϊδέψει έναν άνθρωπο; Μπα θα πω! Απλά μέσα στην άχρηστη και ηλίθια ζωή του ήθελε να ζήσει έστω και στη φαντασία του το παραμύθι μιας γνωριμίας, τη δημιουργία μιας σχέσης! Γιατί στην πραγματικότητα αυτός ο άνθρωπος είναι κούφιος για να τα καταφέρει. Ακόμα και παντρεμένος να είναι, πάλι τον κάνει έναν ακόμα πιο κούφιο και δυστυχισμένο άνθρωπο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις των ανθρώπων δεν νευριάζεις! Ίσως λίγο με εμένα που δεν έπραξα όπως θα έπρεπε. Χωρίς τηλέφωνο κόβεται κάθε επαφή. Απλά νιώθεις απογοήτευση γιατί συνειδητοποιείς πως οι άνθρωποι ακόμα έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν μέχρι να βρουν την ψυχική τους ισορροπία.
Το αστείο της υπόθεσης είναι πως ο συγκεκριμένος Παύλος από το Κιλκίς που κι αυτά τα στοιχεία δεν ξέρουμε εάν είναι αλήθεια, έδωσε και την ακριβή διεύθυνσή του στην Αθήνα, όπου θα πήγαινα να τον βρω, το όνομα στο κουδούνι και τον όροφο. Μία σκέψη θα ήταν να το τσεκάρω, αλλά θα προτιμήσω να τον αφήσω μέσα σε μίζερη ανυπαρξία του.
Περαστικά του και να προσεύχεστε για την ψυχική του υγεία!
Ήταν άλλη μία από τις αληθινές ιστορίες των αναγνωστών μας!
Τσέκαρε κι αυτά:
